میان این همه نامرد به ظاهر مرد،
تو اما مردی...
بیا به زندگیم
و مرد زندگیم باش
قول می دهم زن زندگیت باشم...
گرچه دیگر من و تویی مطرح نیست.
زندگی تو زندگی من است و زندگی من زندگی تو
بیا تا سفری را شروع کنیم
طولانی
که برسد به خود خدا
هم سفرم باش مرد زندگی...
پ.ن.حدود 60 ساعت پیش با این مرد وارد زندگی مشترک شدم. برایمان دعا کنید...
ان شاالله به زودی، ازدواج رزق همه ی دم بخت ها بشود.
دیروز یکی زنگ زده که امتیاز مصاحبه ی طرح مطالعات زنان را آورده ای... بلند شو جمع کن وسایلت را و برو...
امروز صبح زنگ زده که حالا حتما که سفر مشهد را می روید؟
مشهد؟؟!!!!!
بله مشهد. طرح مطالعات زنان.
مگر تهران نبود؟
نخیر خانوم. مشهد. امشب ساعت 8 حرکت. می روید که؟
حالا هزینه اش چقدر است؟ (انگار که ارزشمندتر می شود.)
هزینه ندارد که. ساعت 8 شب حرکت.
یا امام رضا...
شماها چکار می کنید با آدم؟؟
مراجعه شود به پست پیشین...
و نمایه ی وبلاگ که دو روز از تغیرش نگذشته...
باید بعد از این همه دلهره و استرس
دلم را بردارم ببرم توی دامنه ی یک کوه بلند
و به هیچ چیزی فکر نکنم
یادم باشد فقط یک قرآن کوچک با خودم بردارم
باز کنم به نیت دلم
و از ته دلم خوشحال باشم
که همه چیز خوب تمام شد
و به هیچ چیزی فکر نکنم
باید حتما برای خودم یک سجاده ببرم
تا کمکم کند ...
که به هیچ چیزی فکر نکنم
باید به هیچ چیزی فکر نکنم
اما شاید یک لحظه فکر کردم
فکر اینکه کاش
کاش...
کاش با خودم یک زیارت نامه ی امام رضا داشتم...
