تو ماهی...

 دل واپسی ام نیست چه باشی چه نباشی

 احساس تو کافی است چه متن و چه حواشی

 

 محمدعلی بهمنی

 

 

 تو ماهی و من ماهیِ این برکه ی کاشی...
 اندوه بزرگی است زمانی که نباشی...

 آه از نفس پاک تو و صبح نشابور
 از چشم تو و حجره ی فیروزه تراشی...

 پلکی بزن ای مخزن اسرار که هر بار
 فیروزه و الماس به آفاق بپاشی!

 ای باد سبک سار! مرا بگذر و بگذار!
 هشدار! که آرامش ما را نخراشی..

 هرگز به تو دستم نرسد ماه بلندم
 اندوه بزرگی است چه باشی... چه نباشی...

 

 علیرضا بدیع

 

 پ.ن.این شعر صرفا خیلی زیباست و اصلا احساسات من نیست. سوء تفاهم نشود:))

 پ.ن. خواهشا برایم دعا کنید.